355. sfrustrowana Wojownicza

O tym, że jesień wiosennie nas rozpieszcza - pisać nie muszę.

Ale o tym, że zazdrość (brzydkie uczucie a fuj!) mnie zżera to muszę, muszę, po prostu muszę to wykrzyczeć!

- nie mogę iść do lasu (pozbierać z Młodą liści na przyrodę, rozejrzeć się dyskretnie za jakimś zagubionym grzybkiem, pooddychać świeżym, leśnym aromatem), bo będę musiała to odleżeć, tak mnie będzie kręgosłup bolał!

- nie mogę podbiec, skoczyć, podskoczyć (bo mogę się przewrócić, albo nie daj Boże coś złamać np. małego palca u nogi!)

- nie mogę nic podnieść, przenieść ( bo mogę sobie COŚ złamać w kręgosłupie)

- nie mogę iść na tańce, chodzić w butach na obcasach, bo tak to już w ogóle bym się połamała!!!

itede, itepe.... lista końca nie ma, bla bla bla.

*

Jestem zmęczona i zazdroszczę wszystkim tym, którzy mogą tyleeeeeee...co ja kiedyś, w poprzednim życiu..
Zazdroszczę, zazdroszczę i jestem sfrustrowana.
Przyznaję się do tego. Mogę. To też jakieś uczucie...

Mój ból przenika moje ciało i wylewa się poza moją świadomość życia.
Ze zgrzytającymi zębami z bólu próbuję raz po raz podnieść się z kanapy i na siłę uczestniczyć w minimalnej ilości jako tako normalnego "życia". Pomagają leki z morfiną. Ale najpierw muszę je odespać. A potem mogę bawić się w Wojowniczą.

*

Czuję się, jakbym zaczynała jakąś cholerną, kolejną rundę w bitwie o życie.
Przeraża mnie uczucie tego, co może być dalej i co bym zrobiła, gdybym nie poznała odpowiednich, dobrych ludzi, którzy wiedzą, jak można walczyć z bólem i godnie żyć.

Nie pozwalajcie sobie, ani bliskim na żaden ból, który odbiera chęć do życia!

Tym krótkim apelem oddalam się od komputera, bo nie daj Bóg...jeszcze mi się szyjny połamie :/
Dziękuję, że Jesteście ♥

354. kurz

Taaak..
Nie ma co ukrywać, blogaś pokrył się kurzem i gdyby nie liczne ścieżki wydeptane przez odwiedzających (niektóre ślady rozpoznaję ;)) to bym się całkiem zawiesiła chyba.
Nie poradzę nic na to, że kanapa wygrywa w starciu z komputerem :)
Namagnesowana chyba jest. Ta kanapa.

*

Dziękuję Teatrowi Projekt Warszawa i Fundacji Chustka za zorganizowanie super imprezy.
Dziękuję każdej osobie, która się zaangażowała w ten projekt, a których nie znam.
Tak samo, jak nie znam osób, które wpłacają na moją skarbonkę - dziękuję Wam serdecznie i macham do Was :) i za obecność na imprezie też dziękuję!
Naprawdę - lżej się choruje, wiedząc, że się nie jest samemu w tym marszu w jedną stronę (ha ha , taki ponury żart, aczkolwiek prawdziwy)

*

Niby każdy dzień taki sam, ale inny zarazem... dziwne, ale radosne.
Bo nie jestem sama z tym gównem.
Całuję Was i wracam pod kocyk.
Mam mnóstwo książek do przeczytania!
Ściskam ♥

353. Dzień Chustki dla mnie...

Mam ogromną przyjemność zaprosić Was, drodzy Czytacze na Dzień Chustki dla Magdy (mnie) :

13 października 2013 r.  na Dzień Chustki  - dla Magdy.

Miejsce: Projekt Teatr Warszawa, ul. Wał Międzyszyński 384, Warszawa

Będzie spektakl dla dzieci "Akademia Pana Kleksa", koncert Artystów z Projekt Teatr Warszawa, specjalny pokaz filmu "Joanna" z Wajda Studio i spotkanie z Gościem (niespodzianka).
Będą obrazy i grafiki ofiarowane przez znanych polskich artystów.

Bilety-cegiełki można kupić w kasie Teatru w tygodniu  lub w dniu wydarzenia. (kasa czynna od poniedziałku do piątku w godz.12.00-17.00)

Również wszelkie informacje na Facebooku . 

Tak się walczy ze śfinką!!! <3

*

Dziękuję za tą imprezę - Projekt Teatr Warszawa - wielkie dzięki!
Fundacja Chustka - dziękuję!
Wszystkim osobom, które się angażują w pomoc dla mnie - wielkie podziękowania!
Bez Was - byłoby mi ciężej!...

*

Na placu boju, chili w domu - walczymy ze słabościami wspierając się nawzajem razem z MM.
Odpoczywamy, rozmawiamy, oglądamy filmy, czytamy, bierzemy leki, parzymy herbatki, śpimy (w zasadzie to ja bardziej), jesteśmy po prostu dla siebie.
Nikt nam nie zakłóca naszego chorowania w spokoju.
Nie ma nas dla nikogo :)

*

Jak zwykle dziękuję-my też Wam za to, że Jesteście ...
Machamy łapkami do Was i serdecznie ściskamy, bez obściskiwania i obśliniania.
<3